In Dekolonisatie universiteiten vereist meertaligheid (8/8) maken Cornips en Wesseling een belangrijk punt.

Schrijvend vanuit de ervaring van mijn familie in Ierland merk ik daarbij op dat elke taal in zijn ontwikkeling een onomkeerbaar punt kan passeren, waarna het irrelevant zal worden en gedoemd is te sterven.

Begin twintigste eeuw werd het Iers (Gaelic) nog door een grote minderheid gesproken – tegenwoordig wordt het praktisch niet meer in de dagelijkse omgang gebruikt. Dit ondanks het feit dat de Ierse taal na het vertrek van de Engelsen in 1922 met grote passie is bevorderd door de onafhankelijke staat Ierland. Dit kwam doordat het Iers zijn positie als statustaal toen al had verloren aan het Engels, waardoor er voor de sprekers geen sociaal-economisch voordeel kon worden behaald door hun taal te blijven spreken. Mijn Ierse oma was de laatste Ierstalige in mijn familie.

Tegenwoordig zien wij al dat in het academische- en bedrijfsleven nauwelijks nog waarde wordt gehecht aan het Nederlands. Ik mag hopen dat dit niet betekent dat het Nederlands al zijn point-of-no-return is gepasseerd. Wie van mijn nazaten wordt de laatste Nederlandstalige?

Ethan van Woerkom, Ballyheigue (Ierland)